ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ!!!!

Καλώς ήρθατε!!!
Εμείς οι γάτες...
οι φίλοι μας οι σκύλοι...
και άλλοι πολλοί
τετράποδοι και
δίποδοι φίλοι μας...
σας καλωσορίζουμε
στο σπίτι μας!!!
Εδώ μέσα
κουμάντο κάνουμε...
ΕΜΕΙΣ!!!
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ λοιπόν από εσάς
να μας αγαπάτε...
να μας σέβεστε...
να μας φροντίζετε...
και να μας συμπεριφέρεστε
όπως συμπεριφερόμαστε
κι εμείς σε εσάς!!!
Γραφτείτε μέλη
στο σπίτι μας...
και η πόρτα μας
θα είναι πάντα ανοιχτή για σας!!!
Ψάχνουμε να κάνουμε και νέους φίλους...Γνωρίστε μας και τα δικά σας ζωάκια
για να κάνουμε παρέα!!!

Με ένα κλικ γινόμαστε φίλοι

Σάββατο 27 Αυγούστου 2011

Ο γάτος του τον ακολούθησε για 2000 χιλιόμετρα!



Ο 52χρονος Ravila Hairova όταν αποφάσισε να μετακομίσει από το Gulistan του Ουζμπεκιστάν, σκέφτηκε να αφήσει τον γκρίζο γάτο του, Karim, στους γείτονές του.
Έτσι λοιπόν τους άφησε την αγαπημένη του καρέκλα, το μαξιλάρι και το μπολ που έτρωγε έτσι ώστε να αισθάνεται σαν στο σπίτι του.

Όμως ο Karim δεν μπορούσε να ζήσει μακριά από το αφεντικό του και αποφάσισε να πάει να τον βρει. 
Μετά από 2 χρόνια ο Ravila βρήκε τον Karim λερωμένο και πεινασμένο στο κατώφλι του νέου του σπιτιού στο Liska της Ρωσίας!
«Ήξερα ότι είχε εξαφανιστεί από το σπίτι των γειτόνων μου. Λίγες μέρες μετά την αποχώρησή μας ήταν πολύ λυπημένος, αλλά ποτέ δεν άκουσα τίποτα άλλο γι αυτόν », είπε.
«Μία μέρα γύρισα σπίτι από τη δουλειά και είδα μία γάτα που φαινόταν να με περιμένει. Όταν την πλησίασα είδα ότι ήταν ο Karim – λεπτός και σε πολύ κακή κατάσταση, αλλά ήταν αυτός. Είναι πολύ χαρούμενος που είμαστε και πάλι μαζί. Δεν έχω ιδέα για το πως μας βρήκε αλλά είμαι πολύ χαρούμενος που το έκανε».
Τέλος, η σύζυγός του Ravila είπε: «Μοιάζει σαν να έχει εξαντλήσει και τις 9 ζωές του για να μας βρει».

Τρίτη 16 Αυγούστου 2011

Ένα γράμμα για την Άμπυ



Κάπου στην Αμερική.

Η μητέρα μιάς τετράχρονης μικρούλας έστειλε στα μέσα την εξής επιστολή.


Το 14 χρονών σκυλί μας η Άμπυ πέθανε τον περασμένο μήνα. 
Την επόμενη ημέρα η 4χρονη κόρη μου, η Μέρεντιθ έκλαιγε και μου έλεγε πόσο της λείπει η Άμπυ.
Μου ζήτησε να γράψουμε ένα γράμμα στο Θεό και να βάλουμε μια φωτογραφία της Άμπυ, ώστε ο Θεός να την αναγνωρίσει όταν την συναντήσει στον Παράδεισο.
Έτσι κι έγινε.Η Μέρεντιθ μου υπαγόρευε και εγώ έγραφα.

"Αγαπητέ Θεέ μου,

Σε παρακαλώ πολύ να προσέχεις τον σκύλο μου. Πέθανε εχθές και είναι μαζί σου στον Παράδεισο. Μου λείπει πολύ. 
Σε ευχαριστώ που με έκανες και είχα αυτόν το σκύλο, παρόλο που αρρώστησε.
Ελπίζω να παίζεις μαζί της. Να ξέρεις ότι της αρέσουν οι μπάλες και το κολύμπι. 
Σου στέλνω και μία φωτογραφία ώστε όταν την δεις να ξέρεις ότι είναι ο σκύλος μου, ότι την αγαπώ πολύ και μου λείπει."




Το γράμμα κλείστηκε σε ένα φάκελο μαζί με μιά φωτογραφία της Άμπυ και στάλθηκε στον Θεό - Παράδεισο.
Μάλιστα, η Μέρεντιθ πρότεινε να βάλουμε πολλά πολλά γραμματόσημα γιατί το ταξίδι για το γράμμα είναι μεγάλο. Έτσι κι έγινε. 
Μερικές μέρες αργότερα η Μέρεντιθ με ρώτησε εάν ο Θεός πήρε το γράμμα, και της είπα ότι μάλλον ναι, θα το έχει πάρει.

Πριν μερικές μέρες, βρήκαμε στη αυλή μας ένα πακέτο με χρυσό περιτύλιγμα που απευθυνόταν, με έναν άγνωστο γραφικό χαρακτήρα, "Στην Μέρεντιθ". 
Όταν το ανοίξαμε είχε μέσα ένα βιβλίο του Ρότζερς που λέγεται "Όταν το κατοικίδιό σας πεθαίνει", τον ανοιγμένο μας φάκελο με το γράμμα, την φωτογραφία της Άμπυ και ένα σημείωμα. Το σημείωμα έλεγε τα εξής:


"Αγαπημένη μου Μέρεντιθ,
Η Άμπυ έφτασε ασφαλής στον Παράδεισο. Σε ευχαριστώ πολύ για την φωτογραφία.
Όντως με βοήθησε πολύ στο να αναγνωρίσω αμέσως την Άμπυ. 
Η Άμπυ δεν είναι πια άρρωστη. Το πνεύμα της είναι εδώ μαζί μου, όπως ακριβώς είναι και στην καρδιά σου. 
Της Άμπυ της άρεσε πολύ που ήταν σκύλος σου. Αφού δεν έχουμε σώματα στον Παράδεισο, άρα ούτε τσέπες, σου στέλνω πίσω την φωτογραφία της Άμπυ για να την κρατήσεις και να την θυμάσαι , μαζί με αυτό το βιβλίο.

Σε ευχαριστώ πολύ για το όμορφο γράμμα και την μητέρα σου που σε βοήθησε να το γράψεις.Τι υπέροχη μητέρα που έχεις!!! Την διάλεξα ειδικά για εσένα και κάθε μέρα σας στέλνω την ευλογία μου.
Σε αγαπώ πολύ και να θυμάσαι ότι είναι πολύ εύκολο να με βρίσκεις. Είμαι εκεί που υπάρχει αγάπη!!!


Με αγάπη
Θεός"

Μιά πολύ καλή ψυχή πρέπει να δουλεύει στα Ταχυδρομεία των ΗΠΑ....
Από το : http://www.gatospito.com/

Κυριακή 14 Αυγούστου 2011

Σπίτι με κήπον...



...του Κ. Καβάφη




Ήθελα να ‘χω ένα σπίτι εξοχικό
μ’ έναν πολύ μεγάλο κήπο- όχι τόσο
για τα λουλούδια, για τα δέντρα, και τες πρασινάδες
( βέβαια να βρίσκονται κι αυτά· ειν’ ευμορφότατα)
αλλά για να ‘χω ζώα. Α να ‘χω ζώα!
Τουλάχιστον επτά γάτες- οι δύο κατάμαυρες,
και δύο σαν χιόνι κάτασπρες, για την αντίθεσι.
Έναν σπουδαίο παπαγάλο, να τον αγρικώ
να λέγει πράγματα μ’ έμφασι και πεποίθησιν.
Από σκυλιά, πιστεύω τρία θα μ’ έφθαναν.
Θα ‘θελα και δύο άλογα ( καλά είναι τ’ αλογάκια).
Κι εξ άπαντος τρία, τέσσερα απ΄ τ’ αξιόλογα,
τα συμπαθητικά  εκείνα ζώα, τα γαϊδούρια,
να κάθονται οκνά, να χαίροντ’ οι κεφαλές των.

Κ. Π. Καβάφης
Από τα Κρυμμένα Ποιήματα, Ίκαρος 1993.

Μπορώ και να τραγουδήσω!!!!



Σάββατο 13 Αυγούστου 2011

Ώρα για παιχνίδι....



Απόπειρες


Ονόματα για ένα μικρό γατάκι...


Ίου - Ίου.
Τσιβούγι-Τσιβουγάκι.

Φουφούνι.

Γατσούνι-Γατσουνίνι.

Σινούφης.
Γκαγκούνης.
Γιβούκι-Γιβουγάκι.

Γούνι-Γούνι.

Φουτσίλι.

Φουγίγι-Φουγιγιόνι.


Γατσί-Γατσί.

Γατούτου.

Φούγιας.

Γατσίτσι.




Και με τόσα χάδια
έφτασε έντεκα χρονώ
και δεν είχε ένα ΔΙΚΟ του όνομα!!!!



Παρασκευή 12 Αυγούστου 2011

Για καταγγελίες...

 

 

Απευθυνθείτε στη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος αν βρείτε site ή blog που προτρέπει τη βίαιη συμπεριφορά απέναντι στα ζώα

 

• Τμήμα Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος
• Λ. Αλεξάνδρας 173
• Τ.Κ. 115 22 ΑθήναΤηλ. : 210-6476464, 210-6476000
• e-mail: ccu@ath.forthnet.gr
• Fax: 210 6476462

• Τμήμα Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος
• Μοναστηρίου 326
• Τ.Κ. 541 21 Θεσσαλονίκη
• Τηλ.: 2310 388370-5, 2310-388000 Fax: 2310 559929
e-mail: info@cybercrime.gr



Εάν πέσει στην αντίληψή σας blog ή site με περιεχόμενο που να προβάλλει ή να προτρέπει τη βία απέναντι σε ζώα κάντε καταγγελία εδώ 
ή στείλτε e-mail στη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος στα παρακάτω email:






Στο ίδιο site μπορείτε να κάνετε καταγγελίες για:
  • Πορνογραφία ανηλίκων
  • Παρενόχληση ανηλίκου
  • Διακίνηση βίαιου και ρατσιστικού περιεχομένου
  • Παραβίαση προσωπικών δεδομένων και της ιδιωτικής ζωής
  • Παραβίαση του απορρήτου των επικοινωνιών
  • Προτροπή σε αυτοκτονία, κά. 

Πέμπτη 11 Αυγούστου 2011

Ο Γάτος Κρου




Οι άλλοι λένε μιάο,νιάου, ρνιάρρ,
αυτός κάνει μόνο: "κρού".
Έναν ήχο σαν λυγμό, σαν κρώξιμο
μοναχικού πουλιού.

Είναι μοναχικός.

Θύμα της κακής αγάπης.
-Ωραία τα γατάκια μικρά, μα, σαν μεγαλώσουν...

Έτσι ο Κρού έμεινε ορφανός.

Οι άλλοι ζητιανεύουν φαΐ
αυτός, σπίτι.


      
Μπαίνει αθόρυβα, κρύβεται
κι όταν πλησιάζεις κάνει πως δεν υπάρχει.
"Δεν υπάρχω - δεν υπάρχω", λέει μέσα του
και κλείνει σφιχτά τα μάτια, να μην τον δεις.
Να μείνει στο σπίτι.
Στο σπίτι.

Είδα το Χαμένο Παράδεισο,

ένιωσα τη Νοσταλγία του Γυρισμού
στην αγωνία του Κρού
κάτω από τον καναπέ,
στην κραυγή του Κρού
όταν τον διώχνουν,
στη λαχτάρα του Κρού
όταν κοιτάει
το σπίτι. 
 Από το "Το βιβλίο των γάτων", του Νίκου Δήμου. 

Δευτέρα 8 Αυγούστου 2011

Προς έναν "άνθρωπο"!!!


H επιστολή που ακολουθεί μας την έστειλε ένας εκλεκτός φίλος της σελίδας μας, πολιτισμένος κάτοικος του χωριού Αγ.Νικόλαος (Μπούρτζι) Χαλκίδας. 
Του την «υπαγόρευσε», λίγο πριν πεθάνει, ένας σκύλος που είχε βρεθεί εγκαταλειμμένος λίγο έξω από το χωριό. Ο άνθρωπός μας προσπάθησε να τον σώσει, αλλά στάθηκε αδύνατον: το ζωάκι είχε περάσει τόσες κακουχίες, μόνο του στην ερημιά, που ξεψύχησε. Η επιστολή απευθύνεται στο «αφεντικό» του άτυχου σκύλου.
=================
«Αγαπημένο μου αφεντικό,
Αυτό το γράμμα που σου γράφω είναι το πρώτο αλλά και το τελευταίο της σύντομης ζωής μου. Αυτή τη στιγμή είμαι άρρωστος, κάτω από ένα θάμνο, στο κρύο, ανήμπορος, ούτε να σηκωθώ μπορώ για να βρω λίγη τροφή, λίγο νερό και λίγη ζεστασιά.
Με αγοράσατε μάλλον, είμαι ενάμισι έτους και βέβαια θέλατε ράτσα (εσείς άραγε τι ράτσα είσαστε;) και πήρατε λύκο, για να με δείξετε στους φίλους σας, μου δώσατε κι ένα όνομα, με ταΐσατε και με χαϊδέψατε (στην αρχή και όσο ήμουν μικρός πιο πολύ), μετά αρχίσατε να αδιαφορείτε και σιγά σιγά σας έγινα εμπόδιο, σας έγινα μπελάς.
Δεν είχατε ελευθερία κινήσεων και μετανιώσατε που με πήρατε στο σπίτι σας. Μετά αρχίσατε να με βρίζετε, να με κλοτσάτε και να μη με φροντίζετε πια.
Όταν έφθασε το πλήρωμα του χρόνου, πήρατε τη μεγάλη απόφαση.
Την απόφαση να με διώξετε από το σπίτι σας και όχι να με δώσετε αλλού, σε μία άλλη, πιο στοργική οικογένεια, ή έστω σε κάποιο από τα λίγα, τα ελάχιστα σπίτια για αδέσποτα σκυλιά που υπάρχουν σ' αυτό τον τόπο.
Με φορτώσατε λοιπόν στο αμάξι σας (ή στο φορτηγάκι σας), με πήγατε κάπως μακριά από το σπίτι σας, για να μην μπορέσω να το βρω αργότερα,με παρατήσατε, πατήσατε γκάζι και αυτό ήταν...
Στην αρχή νόμισα ότι παίζετε μαζί μου, μετά περίμενα να γυρίσετε να με πάρετε πίσω, στο τέλος κατάλαβα ότι έμεινα μόνος μου.
Βράδιασε και άρχισα να κρυώνω, μετά πείνασα και δίψασα, αλλά δεν ήξερα να βρω μόνος μου τροφή και νερό, δεν γεννήθηκα "αδέσποτος", μέχρι τώρα λίγο-πολύ κάτι μου πετάγατε από τα αποφάγια σας, ήμουν ανήμπορος να σταθώ μόνος μου, χωρίς βοήθεια.
Άραξα κοντά σ' ένα σπίτι που είχε ένα σκυλάκι, αλλά με διώξανε. Πήγα σε άλλο, αλλά έπαθα τα ίδια. Παραλίγο να με πατήσουν και μερικά αμάξια, δεν ήξερα πού να πάω και πού να κρυφτώ.
Πέρασαν έτσι μερικές απελπισμένες μέρες πείνας και δυστυχίας, αλλά εγώ ακόμη σας περίμενα, δεν χώραγε στο νου μου ότι με εγκαταλείψατε έτσι, χωρίς λόγο.
Μετά ήρθαν τα χιόνια, κρύωνα πιο πολύ, δεν μου έδινε κανείς σημασία, ήμουν άλλο ένα αδέσποτο, περιττό πλάσμα, που εμπόδιζε την κυκλοφορία παιδιών, πεζών και αμαξιών. Ήμουν και μεγάλος, προκαλούσα το φόβο χωρίς να κάνω τίποτα κακό, όλοι με κλωτσούσαν και με πετροβολούσαν, δεν είχα πια ούτε τη δύναμη να γαβγίζω από την πείνα.
Τώρα είμαι ετοιμοθάνατος, δεν ξέρω αν θα προλάβω την αυριανή μέρα και σας ρωτώ:Τι σας έκανα και μου φερθήκατε έτσι, σε τι σας έφταιξα και με καταδικάσατε σ' αυτό τον αργό, φρικτό θάνατο;
 
Εγώ σας συγχωρώ, αλλά σας παρακαλώ να μην πάρετε άλλο σκυλάκι, γιατί δεν αξίζετε την αγάπη που θα σας δώσει, δεν είσαστε δυνατοί να το φροντίσετε και θα κάνετε τα ίδια.
 
Ο παλιός σας φίλος...

Αγ. Νικόλαος (Μπούρτζι) Χαλκίδας
πηγή: Μένιος από Ελευθεροτυπία

Δείτε το παρακάτω video...

Κυριακή 7 Αυγούστου 2011

Μιά ιστορία Πίστης και Αγάπης



Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΑΣΣΑΝΔΡΑΣ
Ή 
ΟΤΑΝ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΣΕΝΙΟΣ.


Ήταν τρία κοριτσάκια τσοπανάκια που είχαν βρεθεί να κλαίνε πάνω από την σκοτωμένη μάνα τους στη λεωφόρο του Μαρκόπουλου. 


Η Κασσάνδρα, σε κουταβίσια αναμνηστική φωτογραφία

Κι έγιναν τα πολύτιμα πετράδια του Καταφυγίου, η Σμαράγδα, η Ρουμπίνη και η Μαργαρώ, τότε τον Μάρτη του 2009. Όταν μπήκαν στο καταφύγιο ήταν περίπου 45 ημερών.

Ο καιρός περνούσε, τα μωρά μεγάλωναν και γινόντουσαν κάτι κοπελάρες ίσαμε εκεί πάνω, γλυκές, χαδιάρες, παιχνιδιάρες αλλά και λίγο επιφυλακτικές στους ξένους, κατά πως πρέπει, δεδομένης και της φυλής τους. Η κάθε μια είχε και τα δικά της χούγια, η Σμαράγδα όμως είχε δύο ονόματα. Την φωνάζαμε μεν Σμαράγδα, αλλά ενίοτε την λέγαμε και σκυλόψαρο. Ήταν αυτή η λατρεία που είχε για το νερό και περνούσε ώρες μέσα στις μπανιερίτσες που βάζουμε στα ζώα μας το καλοκαίρι για να τα κακοποιούμε, κατά πως πιστεύουν ορισμένες κυρίες. Ξάπλωνε μέσα και πότε έκανε τη γοργόνα παίρνοντας πόζες και πότε βετεράνο υποβρύχιων καταδρομών, χώνοντας όλο το κεφάλι της μέσα στο νερό.

Τα πετράδια μας υιοθετήθηκαν μέσα στο ίδιο καλοκαίρι, η Ρουμπίνη έμεινε στην ευρύτερη οικογένεια, την πήρε η Φωτεινή, η Μαργαρώ πήγε σε ένα ιδιαίτερα κουλτουριάρικο σπίτι και η Σμαράγδα υιοθετήθηκε από μία απλή οικογένεια με δύο παιδιά, σαν χίλιες άλλες.

Αμ δε που ήταν σαν χίλιες άλλες. Το πόσο πιστή έμεινε αυτή η οικογένεια στο σκυλί τους το συναντήσαμε μόνο μία φορά ακόμα. Όταν ταξίδεψε ο Τεντ από τον Καναδά στην Ελλάδα για να βρει το αδεσποτάκι που είχε γνωρίσει στις διακοπές του. Ευφορία τότε στην φιλοζωική κοινότητα, ο Τεντ έγινε ο ήρωάς μας αλλά οι κουτόφραγκοι κάνουν διάφορα κουλά για τα αδέσποτα. Πού να περιμένεις κάτι σχεδόν αντίστοιχο από τους Ελληνάρες...

Η Σμαράγδα μετονομάστηκε σε Κασσάνδρα. Την αγάπησαν τρελλά, τα παιδιά την λάτρεψαν, ήταν το συντροφάκι τους, το Κασσανδρόνι τους. Όπου πήγαινε η οικογένεια, από κοντά και η Κασσάνδρα. Μέχρι που ήρθε το επόμενο καλοκαίρι η μεγάλη ανατροπή. Η οικογένεια έπρεπε να φύγει από την Ελλάδα και να πάει στη μακρινή Ταϊβάν, όπου και θα έμενε για πάντα. Κι η Κασσάνδρα...;;

Το ΚΑΖ ανέλαβε το πρώην μωρό του μέχρι να δούμε τί θα μπορούσε να γίνει κι έτσι επέστρεψε η Κασσάνδρα στο καταφύγιο. Στην αρχή βέβαια ήταν η φρίκη. Από την αγκαλιά της οικογένειάς της ήρθε σε ένα χώρο με πολλά γαυγίσματα, με πολλά σκυλιά δεξιά κι αριστερά και πάνω απ’ όλα χωρίς τους ανθρώπους της και τα συντροφάκια της. Υποπτεύομαστε ότι σκεφτόταν συχνά πυκνά αν έπρεπε να πάρει πολλές ασπιρίνες ή αν έπρεπε να κρεμαστεί από το δέντρο.

Η μέρα της επιστροφής της στο καταφύγιο
Αυτός ο αποχωρισμός ήταν μια δύσκολη εποχή και για την Κασσάνδρα αλλά και για τα παιδιά. Μεγάλη θλίψη για όλους. Ο γιος της οικογένειας περνούσε τις νύχτες του με εφιάλτες και ξυπνούσε φωνάζοντας το όνομά της. Κι είμαι σίγουρη ότι κι η Κασσάνδρα πέρασε ένα ολόκληρο χρόνο στο καταφύγιο με την απορία και το παράπονο γιατί την άφησαν κι έφυγαν. Δεν θύμιζε σε τίποτα το χαρούμενο σκυλί που ήταν. Απλά στο καταφύγιο ζούσε και τίποτ’ άλλο. Δεν την ενδιέφερε τίποτα, πολλές φορές ούτε καν το φαγητό κι αναγκαζόμαστε να την ταΐζουμε με παρακάλια στο στόμα. Ήταν ένα σκυλί που μαράζωνε μετά από τον χωρισμό του από την οικογένειά του. Γιατί όσοι νομίζουν ότι τα ζώα δεν αισθάνονται και δεν πονάει η ψυχούλα τους, είναι κακόμοιροι. Τους λείπουν τα βασικά συστατικά του ανθρώπου. Γιατί φιλαράκι, άνθρωπος δεν είναι αυτός που τρώει πίνει και αφοδεύει. Ή τουλάχιστον ο άνθρωπος έτσι λέει, ότι είναι ανώτερο ον, πνευματικό ον, με ξεχωριστή ευφυία. Κι αναρωτιέσαι φίλτατε, σε εποχές ρεμούλας, απατεωνιάς, αναλγησίας για τους αδύναμους, πού την έχει βάλει όλη αυτή τη πνευματικότητα;;

Δυστυχώς αυτή την ιστορία θα την διαβάσουν μόνο όσοι πονάνε τα ζώα και ξέρουν τη ψυχή και την απελπισία του εγκαταλελημένου ζώου κι όχι άνθρωποι που τα θεωρούν δεδομένα εργαλεία ή παιχνίδια κι όταν δεν τους κάνουν πια τα εγκαταλείπουν στους πέντε δρόμους. Αυτοί θα μπορούσαν να πάρουν μαθήματα ανθρωπιάς, συνέπειας και ευθύνης απέναντι στο σκύλο τους αλλά και στα παιδιά τους. Τί χαρακτήρες θα πλάσουν τα παιδιά τους όταν μαθαίνουν από τους γονείς ότι αν δεν μας κάνει το ζώο μας το πετάμε στο δρόμο και πάμε γι άλλα;; Ναι! Σωστά! Θα μάθουν ότι «όπου τον βρεις τον άλλο αδύναμο πάτα τον προκειμένου να βολευτείς εσύ παιδί μου»

Και ήρθε η στιγμή που η οικογένεια της Κασσάνδρας τακτοποιήθηκε και μπορούσε να πάρει την κοπέλα της πίσω. Ώσπου να πάει όμως η Κάσσυ, προς μεγάλη απογοήτευση του γιου της οικογένειας, υιοθέτησαν άλλο ένα κοριτσάκι από το τοπικό καταφύγιο. Για τον νεαρό της οικογένειας αυτό ήταν πράξη προδοσίας προς την Κασσάνδρα. Είδαν κι έπαθαν να τον πείσουν ότι η Κασσάνδρα θα πάει, απλά έσωσαν άλλο ένα ζωάκι. Αχ και να είχαμε όλοι μας τη συνέπεια των αισθημάτων του μικρού Ορφέα... Του μικρού Ορφέα που θα γίνει από τους σπάνιους εκείνους ανθρώπους που θα έχουν ανοιχτή ψυχή για όλα τα συναισθήματα. Και θα πονέσει πολύ και θα χαρεί πολύ...

Και ξεκινήσαμε την Οδύσσεια της προετοιμασίας της Κασσάνδρας να πάει στη μακρινή Ταϊβάν χωρίς να υπάρχει στην Ελλάδα Πρεσβεία ή Προξενείο. Μαθαίναμε ότι έπρεπε να ξέρουμε με το σταγονόμετρο, από μεταφορικές εταιρίες, από αεροπορικές εταιρίες και τελικά με αλληλογραφία από τις αρχές του αεροδρομίου της Ταϊπέϊ, ευτυχώς στα Αγγλικά γιατί στα Κινέζικα θα είχαμε, και γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε, μία κάποια δυσκολία. Κι έβγαιναν τα καινούργια ένα ένα. Ευτυχώς που μάθαμε νωρίς ότι έπρεπε να γίνει έλεγχος αντισωμάτων για τη λύσσα, όπως και για τα κατοικίδια που ταξιδεύουν στη Βρετανία. Αμ νάταν μόνο αυτό;; Η Κασσάνδρα δεν μπορούσε να ταξιδέψει ασυνόδευτη, έπρεπε κάποιος από μας να ταξιδέψει για να την πάει. Η οικογένεια, στη λαχτάρα της να πάρει το σκυλί στην αγκαλιά της θα κάλυπτε τα έξοδα αποστολής σκύλου και συνοδού της. Κι έτσι ο κλήρος έπεσε στον γενναίο. Η Φωτεινή σαν πιο νέα και με αντοχές επελέγει σαν συνοδός της Κασσάνδρας. Δηλαδή ένα ταξίδι 20 ωρών!!! Μπράβο ρε Φωτεινάκι!



Η Κασσάνδρα στην Ταϊβάν.

Τί να πούμε άλλο;; Ότι όταν ήρθαν οι μέρες του ταξιδιού ανακαλύψαμε ότι έπρεπε να βγει στην Ταϊβάν άδεια εισαγωγής ζώντος ζώου η οποία έκανε ένα μήνα να εκδοθεί, οπότε ακύρωση των εισιτηρίων και έκδοση καινούριων ;; Ότι έπρεπε να βγάλουμε πιστοποιητικό υγείας του ζώου από την Νομαρχία στα Αγγλικά;; Ότι έπρεπε να έχει πρόσφατες εξετάσεις αίματος μεταφρασμένες κι αυτές στα Αγγλικά;; Ότι η βεβαίωση για τα αντισώματα λύσσας από το κρατικό εργαστήριο έπρεπε να είναι γραμμένο όχι μόνο στα Αγγλικά αλλά και η επικεφαλίδα του εργαστηρίου να είναι στα Αγγλικά;; (Αυτό είναι συγχωρητέο. Σκέφτεστε να πάρουμε ένα επίσημο χαρτί με τίτλο στα Κινέζικα;;) Ότι έπρεπε να έχει πιστοποιητικό υγείας και από τον κτηνίατρό της;; (εκεί ανακαλύψαμε ένα σωρό ασθένειες που δεν ξέραμε την ύπαρξή τους). Ότι έπρεπε να έχουμε βεβαίωση ότι το ζώο δεν έχει ταξιδέψει σε συγκεκριμένες χώρες της Ασίας λόγω διάφορων ασθενειών;; Ότι, ότι, ότι... Και η επωδός κάθε οδηγίας της Ταϊβάν ήταν, «αν το ζώο δεν έχει αυτό ή εκείνο το πιστοποιητικό ή θα επιστραφεί άμεσα στη χώρα του or it will be destroyed». Αυτό το «destroyed» μας είχε γίνει εφιάλτης.

Ημέρα Πέμπτη κι η Φωτεινή με την Κασσάνδρα κι εμάς από κοντά να τακτοποιούμε τα εδώ γραφειοκρατικά, στο αεροδρόμιο. Μία Κασσάνδρα άνετη και σοβαρή, καθόταν στο πάτωμα του αεροδρομίου και παρατηρούσε με βρετανικό φλέγμα τη κίνηση και τους ανθρώπους. Και μία Φωτεινή ψιλοφρικαρισμένη στη σκέψη του εικοσάωρου ταξιδιού. Και δεν της έφταναν όλα αυτά, είχε και τη Βάνα από δίπλα να της δίνει τελευταίες οδηγίες προς ναυτιλομένους. «Μόλις μπεις στο αεροπλάνο θα ρωτήσεις την αεροσυνοδό αν φορτώθηκε η Κασσάνδρα κι αν ο πιλότος ξέρει ότι έχει ζώο στο ‘αμπάρι’. Κι αν σου δώσει απάντηση του τύπου –μα ο κυβερνήτης θα πρέπει να το ξέρει- να την κοιτάξεις με μάτι τρελό και να ξεκινήσεις μία περιποιημένη υστερία»...

Ώσπου να φτάσουν τα δύο κορίτσια στην Ταϊβάν εμείς είχαμε πάει κι είχαμε γυρίσει δύο φορές από την αγωνία. Κινέζοι είναι αυτοί. Κι αν κάτι από το χαρτομάνι δεν τους ήταν αρκετό;; Εκείνο το destroyed ήταν καρφί στο μάτι. Το πώς έβγαλε η Φωτεινή εκείνες τις 20 ώρες μέσα στο αεροπλάνο, μπορείτε να την ρωτήσετε. Το τί σκεφτόταν όμως το Κασσανδρόνι μέσα στο αμπάρι του αεροπλάνου, το μαρτυράνε οι μελανιές πάνω στη Φωτεινή. Τόση ήταν η χαρά της που πάτησε πάλι terra ferma και είδε τη φιλενάδα της.

Βέβαια το Κασσανδρόνι έπρεπε να καθήσει 20 μέρες σε καραντίνα πριν την παραδώσουν στην οικογένειά της. Κι αυτός ένας από τους κανόνες της χώρας, ανεξάρτητα αν τα χαρτιά της Κασσάνδρας ήταν παραπάνω από άψογα. Η Φωτεινή επέστρεψε με αέρα από Ασία μεριά κι η Κασσάνδρα τελικά έσμιξε με την οικογένειά της. 


Τα νεώτερα λένε ότι η Σάλλυ (το άλλο κοριτσάκι από το τοπικό καταφύγιο) μαθαίνει στη Κασσάνδρα να ανοίγει πόρτες κι η Κασσάνδρα μαθαίνει στη Σάλλυ να κάνει πιπί έξω. Η οικογένεια περιμένει πότε θα μάθουν να ανοίγουν το γκαράζ με το τηλεκοντρόλ για να πηγαίνουν τις βόλτες τους του τύπου «μαμά, μπαμπά, φάτε το βράδυ. Μην μας περιμένετε, θ’ αργήσουμε».

Αφιερωμένο στην οικογένεια της Κασσάνδρας που έμεινε πιστή στο σκυλί της, όπως πιστή έμεινε κι η Κασσάνδρα σ’ αυτούς. Βέβαια από την Κασσάνδρα όλοι το περιμένουν και το απαιτούν γιατί είναι σκύλος. Οι άνθρωποι έχουν σπάνια τα χαρίσματα του σκύλου.

Επίσης αφιερωμένο σ’ όλους εκείνους που μετακόμισαν και πήγαν σε άλλη πόλη στην Ελλάδα, σε άλλο σπίτι στην Ελλάδα, ακόμα και σε νησί στην Ελλάδα και μας έφεραν το σκύλο τους πίσω «γιατί, ξέρετε, δεν μπορούμε να το πάρουμε μαζί μας».

ΚΑΖ

Σάββατο 6 Αυγούστου 2011

Κανόνες αδέσποτης γάτας

    Η γάτα δεν επιτρέπεται ΠΟΤΕ μέσα στο σπίτι.

  1. Η γάτα δεν επιτρέπεται μέσα στο σπίτι, παρά μόνο σε ορισμένα δωμάτια.
  2. Η γάτα επιτρέπεται σε όλα τα δωμάτια αλλά δεν πρέπει να ανεβαίνει στα έπιπλα.
  3. Η γάτα μπορεί να ανεβαίνει μόνο στα παλιά έπιπλα.
  4. Η γάτα επιτρέπεται να ανεβαίνει πάνω σε όλα τα έπιπλα, αλλά δεν επιτρέπεται να κοιμάται με τους ανθρώπους πάνω στο κρεβάτι.
  5. Η γάτα επιτρέπεται να κοιμάται πάνω στο κρεβάτι, αλλά όχι κάτω από τα σκεπάσματα ή πάνω στο μαξιλάρι.
  6. Η γάτα μπορεί να κοιμάται κάτω από τα σκεπάσματα και πάνω στο μαξιλάρι μόνο μετά από πρόσκληση.
  7. Η γάτα μπορεί να κοιμάται κάτω από τα σκεπάσματα και πάνω στο μαξιλάρι όποτε αυτή θέλει.
  8. Οι άνθρωποι πρέπει να ζητούν άδεια για να κοιμηθούν κάτω από τα σκεπάσματα με την γάτα. Μόνο η γάτα μπορεί να κοιμηθεί πάνω στο μαξιλάρι.
  9. Η γάτα ρίχνει στους ανθρώπους ένα υπεροπτικό και περιφρονητικό βλέμμα όποτε αυτοί θελήσουν να χρησιμοποιήσουν το μαξιλάρι της γάτας.

Καλό  Σαββατοκύριακο!!!
 

Πέμπτη 4 Αυγούστου 2011

Η προσευχή μιας γάτας


Αν και είμαι πάρα πολύ περήφανος για να ικετεύσω και φαίνομαι ότι είμαι πολύ ανεξάρτητο πλάσμα, παρ' όλα αυτά ζητώ την αγάπη σου και την φροντίδα σου.
Στηρίζομαι σε σένα για να είμαι  καλά, πολύ περισσότερο απ' ότι μπορείς να καταλάβεις.  
Αυτό που σου υπόσχομαι, ευεργέτη μου, είναι ότι δεν θα είμαι φορτίο για σένα, ούτε θα απαιτήσω περισσότερα από αυτά που μπορείς να μου δώσεις. 
 Θα είμαι σαν ένα ήσυχο νησί ηρεμίας για σένα για να χαλαρώνεις όταν με κοιτάς, θα είμαι  ένα μαλακό  σώμα για να χαϊδεύεις, και θα χουρχουρίζω ευχαριστημένος για να σε ευχαριστήσω.
Δεδομένου ότι είμαι ένας κοιλιόδουλος, ο οποίος  εκτιμά τις υπέροχες γεύσεις, προσεύχομαι  να μου δίνεις να δοκιμάζω θρεπτικές διαφορετικές τροφές και φρέσκο νερό καθημερινά.
Ξέρεις πώς αγαπώ να ξεκουράζομαι.Προσεύχομαι να μου έχεις πάντα ένα προστατευμένο μέρος όλο ζεστασιά, να μπορώ να ξεκουράζω το κουρασμένο κορμί μου και να νοιώθω ασφαλής.


 Όταν θα είμαι πληγωμένος από τις μάχες που δίνω στους δρόμους  ή είμαι λίγο αρρωστούλης, σε παρακαλώ να μου συμπεριφέρεσαι με τρυφερότητα. 
Σε παρακαλώ να με προστατεύεις από τους σκληρούς απάνθρωπους που μπορεί να με βλάψουν ή να με βασανίσουν  για τη διασκέδασή τους.Είμαι συνηθισμένος με το τρυφερό σου χάδι και δεν υποψιάζομαι πάντα την πρόθεσή τους για να μπορώ να τους αποφύγω.  
Και στα τελευταία χρόνια της ζωής μου, όταν πιά οι αισθήσεις μου δεν θα ανταποκρίνονται όπως πριν και σιγά-σιγά θα με εγκαταλείπουν, σε παρακαλώ να με βοηθήσεις με τρυφερότητα, να περάσω τα τελευταία χρόνια της ζωής μου με αξιοπρέπεια.  
Άκουσε αυτήν την προσευχή,  αγαπητέ μου φίλε
Η μοίρα μου εξαρτάται από σένα.

Ελεύθερη μετάφραση από κείμενο αγνώστου συγγραφέα