ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ!!!!

Καλώς ήρθατε!!!
Εμείς οι γάτες...
οι φίλοι μας οι σκύλοι...
και άλλοι πολλοί
τετράποδοι και
δίποδοι φίλοι μας...
σας καλωσορίζουμε
στο σπίτι μας!!!
Εδώ μέσα
κουμάντο κάνουμε...
ΕΜΕΙΣ!!!
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ λοιπόν από εσάς
να μας αγαπάτε...
να μας σέβεστε...
να μας φροντίζετε...
και να μας συμπεριφέρεστε
όπως συμπεριφερόμαστε
κι εμείς σε εσάς!!!
Γραφτείτε μέλη
στο σπίτι μας...
και η πόρτα μας
θα είναι πάντα ανοιχτή για σας!!!
Ψάχνουμε να κάνουμε και νέους φίλους...Γνωρίστε μας και τα δικά σας ζωάκια
για να κάνουμε παρέα!!!

Με ένα κλικ γινόμαστε φίλοι

Σάββατο 7 Ιανουαρίου 2012

«Μα, το ψάρι είναι φρούτο»



(Μια γάτα ανοιξιάτικης βεράντας μοιράζεται παρόν και παρελθόν, στη ροή μιας νύχτας εξομολογήσεων, συνάπτοντας δεσμό ζωής με άλλη μία γάτα εντελώς, μα εντελώς αλήτισσα.)


Η Άβα όρμησε στη βεράντα να βρει τη φίλη της.
«Σου καπνίζει και μέσα στην κρεβατοκάμαρα;»
«Ζω ένα δράμα, άσε».
«Να της γκρινιάζεις διαρκώς».
«Παράτα τις υποδείξεις κι έλα να φας: το πεδίο είναι πια ελεύθερο!»
Σε δυο λεπτά, το πρόσωπο της Χίτλερ είχε την έκφραση χορτασμένης γάτας, ή, για να σας το πω καλύτερα, το πρόσωπό της έφερνε σ’ ό,τι αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι ως ευτυχία.
«Ωραίο το μενού;»
Η Χίτλερ συγκατάνευσε με μάτια που πέταγαν σπίθες.
«Προχτές να ’σουνα, που ’χαμε τσιπούρα πλακί».
«Γουάου! Τσιπούρας άρωμα πήρα προσφάτως. Ψαροκόκαλο βέβαια, με σος μουστάρδα-τσιγαρίλα, είχαν αδειάσει στην ίδια σακούλα και το κοντινότερο τασάκι».
Η Άβα αποδοκίμασε μ’ ένα νυσταλέο «χχχ!», που κόντεψε να εξελιχθεί σε χασμουρητό:
«Εγώ πάντως τα ’χω βαρεθεί όλα. Κοτόπουλα, ψάρια, γαρίδες, μοσχαρίσιες μπριζόλες, σκέτη πλήξη! Ούτε ένα τόσο δα ποντικάκι δε μου φέρανε ποτέ! Ένα κίτρινο καναρίνι, σαν αυτά που κυνηγάν οι γάτες στα καρτούν του καλού κόσμου, κάτι, τέλος πάντων!!!»
Στριμώχτηκαν μετά οι δυο χορτασμένες πάνω στο δροσερό μάρμαρο. Η Άβα τής έριξε μια ματιά σκεφτική, τη ζύγισε για μια στιγμή:
«Μήπως είσαι αρσενική;»
«Σου μοιάζω για αρσενική;»
«Όχι, δυστυχώς, αλλά να, λέω, με μια γάτα σαν και σένα θα μπορούσα να γίνω μέχρι και μητέρα».
«Γιατί;»
«Μαζί σου, νομίζω ότι μπορώ να μοιραστώ τα πιο κρυφά μου μυστικά. Κι ας μοιάζεις με τον Χίτλερ».
«Τι στο διάτανο είναι τελοσπάντων αυτός ο Χίτλερ;»
«Μην ασχολείσαι, ένας παλιός κακός».
«Και μένα γιατί με λένε έτσι; Είμαι κακιά;»
«Όχι, απλώς έχεις το μουστάκι του».
«Άνθρωπος με μουστάκια γάτας;»
«Όχι αυτό…»
«Τότε ποιο;»
«Ένα. Άλλο… ζωγραφιστό!»
«Δεν κατάλαβα».
«Ας αλλάξουμε θέμα. Πες μου για τη γειτονιά εκεί κάτω».
«Τι θες να μάθεις».
«Για τις γάτες της. Τις ακούω συχνά».
«Δύσκολος κόσμος, δεν παλεύεται. Πείνα, προστυχιά κι αδικία. Έπεσε κι η οικονομική κρίση σαν ώριμο φρούτο και δέσαμε. Αγριεύουμε όσο πάμε. Αλλά αν η πολιτική στην Ελλάδα…»
«Στα παλιά μου πατουσάκια η πολιτική! Γαμπρό, θα μπορούσα εγώ εκεί να βρω γαμπρό;»
Η Χίτλερ στάθηκε αρκετά σκεφτική. Δεν είχε κατά νου της ν’ απογοητεύσει:
«Τι να τον κάνεις;»
Η άλλη απάντησε χαμηλόφωνα, λες και κάποιος υπήρχε περίπτωση να τις ακούσει.
«Σεξ!»
«Σεξ;;;»




Παρουσίαση βιβλίου

 Μα, το ψάρι είναι φρούτο

του Γιάννη Φιλιππίδη
Εικονογράφηση: Θανάσης Τσίτσικας

  • Ένα χρυσόψαρο στήνει καβγά με τη δεσμώτη γυάλα του, μια ανάσα πριν από την επικείμενη αυτοκτονία του. 
  • Μια γάτα ανοιξιάτικης βεράντας μοιράζεται παρόν και παρελθόν, στη ροή μιας νύχτας εξομολογήσεων, συνάπτοντας δεσμό ζωής με άλλη μία γάτα εντελώς, μα εντελώς αλήτισσα.
  • Ένας μικρούλης ρόδης βομβαρδίζει με ερωτήσεις τη μαμά ροδιά του, αδυνατώντας να προσδιορίσει ότι ο φόβος για το μέλλον, είναι στην κυριολεξία ο φόβος για το άγνωστο και όσα δεν προβλέπονται.
  • Ένα πεύκο θαλάσσης κι ένα κυπαρίσσι τυπικού νεκροταφείου φυτρωμένα σε αρμυρή πλαγιά, ανακαλύπτουν τα καταθλιπτικά τους σύνδρομα κι εκτιμούν την αξία της ειρηνικής ζωής στην ύπαιθρο.
  • Ένα μικρό αγόρι μιλάει με τη πανσέληνο για τον πατέρα που έφυγε νωρίς. 
  • Κάποιος Κοχύλης απολαμβάνει την παντοτινή αγάπη στην αφρισμένη αγκαλιά της νευρικής κυρίας Θάλασσας. 
  • Μια συμμορία φρούτα και λαχανικά εκτός εποχής, που στήνουν έναν αγοραίο καβγά στο περιθώριο μιας λαϊκής, και ένα δέντρο που ανακαλύπτει τη μαγική του ικανότητα να περπατά, ακολουθώντας την ανθρώπινη φυλή στην αλλοτριωμένη της καινούρια εποχή, συμπληρώνουν το ψηφιδωτό των οχτώ ιστοριών μας.

To «Μα, το ψάρι είναι φρούτο» είναι μια αγκαλιά από σκαμπρόζικες, φλεγματικές, απροσδόκητες κι αισθαντικές παραμυθένιες ιστορίες που απευθύνεται σ' ενήλικους –κυρίως– αναγνώστες μ' ανεπτυγμένη αίσθηση του χιούμορ.
Μια οικογένεια από πλάσματα, φυτά, στοιχεία της φύσης ή αντικείμενα χωρίς δικαίωμα λόγου, στήνουν ψιλοκουβέντα για τον κόσμο των ανθρώπων, τις νευρώσεις του, τις χαρές, τον έρωτα, τη μοναξιά, τα αδιέξοδα και τις ελπίδες, Λοιδωρούν ή ξεκαρδίζονται μ' όσα μας βασανίζουν, τοποθετούνται απ' την αρχή πάνω σε έννοιες κι αξίες ταλαιπωρημένες, βοηθούν να εστιάσουμε στα ουσιαστικά και όσα μας αξίζουν. Δεν κατηχούν, δε νουθετούν, δε μας κουνάν το δάχτυλο, δεν επιδιώκουν να πουλήσουν άποψη.
Θέλουν μονάχα να μας πουν πως η ζωή είναι μια αλήθεια ακριβή, μια αξία ανεκτίμητη, σαν το ανυπόμονο φως που ξημερώνει κάθε μέρα από την αρχή. 

Η σελίδα του βιβλίου στο facebook εδώ.


Δεν υπάρχουν σχόλια: