Ο Φοίβος από την Αθήνα
δεκαέξι χρόνια χαϊδεμένος
ξέχασε πια τις μάχες στα πλακόστρωτα –
πληγές, γδαρσίματα, εξουσία στα σοκάκια.
Ανάμεσα σε δυο μικρά βυθίσματα
σ’ έναν ευχάριστο ύπνο δίπλα στο παράθυρο
ζει πάλι τα γεναριάτικα καλέσματα,
τη θαλπωρή της απαγορευμένης πολυθρόνας
και το βελούδο της απόλυτης παράδοσης
όταν οι άνθρωποι σου ψιθυρίζουν πόσο σ’ αγαπάνε.
δεκαέξι χρόνια χαϊδεμένος
ξέχασε πια τις μάχες στα πλακόστρωτα –
πληγές, γδαρσίματα, εξουσία στα σοκάκια.
Ανάμεσα σε δυο μικρά βυθίσματα
σ’ έναν ευχάριστο ύπνο δίπλα στο παράθυρο
ζει πάλι τα γεναριάτικα καλέσματα,
τη θαλπωρή της απαγορευμένης πολυθρόνας
και το βελούδο της απόλυτης παράδοσης
όταν οι άνθρωποι σου ψιθυρίζουν πόσο σ’ αγαπάνε.
Διαβάτη γάτε με τη γούνα νοτισμένη στο ψιλόβροχο,
εσύ που ξεκινάς γενναίος κι ασυγκράτητος
για οσμές της νύχτας και για κεραμίδια του χειμώνα,
θυμήσου και το Φοίβο απ’ την Αθήνα-
κάποτε δυνατό και νέο, όπως εσύ.
Από τη Μικρή Σουίτα για Γάτους της Δ.Σίμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου